نامه سرگشاده

با توجه به تعداد کثیر کامنت های مخاطب گرامی  ع_ شکیبا  و  محتوای کاملی که  مناسب برای گنجاندن به عنوان یک مطلب مستقل است  آن هم در قسمت کامنت های مطالب پیج من  ، پیج راحله نباتی ، پیج ملیکا موحدی ، پیج آریانژاد،   و پیج باقی همکلاسی های مقطع پیش دانشگاهی خدیجه کبری  کلاس الف ،  زین پس  پیشنهاد میکنم ایشان  تمام مطالب کم مخاطب خود پیرامون خاطرات شهدای گرامی و محترم و پاک و دلیر  ،  را کپی کرده و بیاورد در قسمت کامنت های پیج های دوستان  به اشتراک بگذارد.     ضمنن پیرامون سو برداشت و سو تفاهم  آقا یا خانم محترم عین شکیبا  نسبت به فوت پدر بنده و  تداخل به پدر شهید  راحله نباتی    میبایست خدمتش بگویم که  زین پس  صرف  اشتراک یک وبلاگ بین چند دوست در قسمت مدیریت آن   ، قضاوت ننماید و ابتدا پرسش کنید و یا تحقیق.   برای گواه ادعای بنده  اسکرین شات از قسمت مدیریت وبلاگ در ادامه مطلب موجوده   و  میتوانید تعداد کثیر  دوستان در قسمت مدیریت رو شاهد باشید.  ممکنه گاه  موقع نوشتن مطلبی  و یا کامنتی از  نام کاربری یکدیگر بطور ناخواسته  استفاده کنیم .  آن هم  به انتخاب خود نیست بلکه  چون همگی یک رمز پسورد و  ابدی  ورودی داریم  و بکار می‌بریم  سیستم بطور خودکار  از اسامی دلخواه و انتخاب خودش  استفاده میکنه.  نمونه اش  بنده  اسمم رو  زیر مطلب که  چند بیت شعر با  اسم  "  موشی آمد و اژدها شد   کسی چیزی نگفت   "  نوشتم .  چون  از  اسم کاربری غلط یعنی   کانون شاملو در انشار اون مطلب  داشت  استفاده می‌شد و نخواسته بودم  سو برداشت پیش بیاد که چرا چنین مطلبی رو با اسم دوستان دیگر  اشتراک گذاشتم .    خب  وگرنه  چه دلیلی بر  ذکر  اسم  دیگری  غیر از  نام  درج شده ی اون مطلب رو   قید کنم ؟      به هر حال   هرچه باشد     منطقی تر آیت است که  شما  تصور کرده بودید .  ولی  استثنا نیز وجود دارد .  هرچند که ایشان محترمانه و با رعایت ادب  کامنت گذاشتند و  تمام جوانب احترام  و شئونات  و ادب را در تمامی کامنت ها و مطالب ایشان شاهد بوده ایم .  و گواه بر  پاکی و  خلوص نیت ایشان دارد .   بر بنده پوشیده نیست که این برادر و یا خواهر گرامی  فردی  متدین و انقلابی و  با اخلاق است  که متاسفانه خود را  وقف  هدایت  دوستان  کم تجربه و همکلاسی های  جلف بنده  نموده و  بیم آن  می‌رود که نهایت کار  هیچ  مسیر منحرفی  به صراط مستقیم  ختم نشود که هیچ،  بلکه حتی  صراط  ایشان نیز  کج شود . زیرا بنده  همکلاسی های سابق خود را بهتر از ایشان می‌شناسم.     ایشان که جای خود دارد   طی سلسال آزگار   آقای براری و  تیم  مدیریت و معاونین و  دبیران یک مرکز آموزشی  نتوانستند هیچ یک را  به راه راست هدایت نمایند .    جای بس شرمندگی دارد که   سر مباحث  بچگانه و واضح و عیان   نیز   میبایست  انرژی بالایی صرف توضیح واضحات شود   تا  همکلاسی ها و دوستان  عزیزم  بخواهند  در نهایت امر   توجیح شوند و دست از موضع گیری های  احمقانه و یکطرفه  خود  بردارند .    بنده نیز مانند  راحله جان  هیچ پیامی را از قسمت نظرات حذف نمیکنم .   و  خود نیز  تک به تک مطالب پیج  شکیبا عین  را خوانده ام .   حتی در بدترین شرایط و دوران  پرستاری از پدر نیز   یکبار  به حوصله  یکایک تصاویر را به او نشان داده  بودم و برایش از ماجرای هر خاطره نقل کرده بودم  بلکه  کمی  سرگرم شود .           تمامی  حرف های  سنگین  آقای براری  خطاب به  دوستان کم خرد و  سطحی نگر خود را  تأیید میکنم و فقط میتوانم بگویم  که جای تاسف است که  ما ایرانی ها   ابتدا   یک  تکنولوژی و امکانات و  وسیله ی ارتباطی را  وارد کشور میکنیم و سپس  از آن استفاده می‌کنیم و نهایت امر یادمان  می‌آید که   آیا هیچ  از فرهنگ  استفاده از آن  تکنولوژی  اطلاعی  داریم یا خیر.؟...       اگر برای افتتاح وبلاگ و مدیریت صفحه شخصی   یک استاندارد و یک مصاحبه و یا یک  تست و یا یک  آزمون ساده و یا  عقیدتی  و یا   نظرجویی پیرامون  مباحث مختلف بعمل  می آمد    اینگونه هرکسی  قادر نبود مانند  هم‌نسلان من  وبلاگ افتتاح و  اراجیف  را منتشر نماید .    من  به اینکه صراحت کلام بدارم   نزد دبیران شهره  بودم   و قصد توهین به هیچ کدام از همکلاسی هایم را ندارم .    اما  ظاهرا آنان همچنان   در عالم  دبیرستان  و  مدرسه  جا مانده  اند .  انگار نه انگار که یک دانشجو میبایست دارای  شان و  شخصیت مناسب و الگو  باشد .     کاش کمی  تغییرات مثبت را لحاظ کنند ‌    لطف و محبت آنان  نیز چیزی جز  دردسر و گرفتاری برای   افراد مورد علاقه شان  نداشته .   نمونه  خانم  اسدی  و  آقای براری .      آخرش  هر دو  را   از  اینکه  زمانی   دانش آموزان بودیم  پشیمان  کردید 

     میتوانید از دست من ناراحت و  شاکی باشید .   ولی من حق گفتم .    بابت تمام تسلیت ها   سپاس  و می‌دانم میخواهید مرهمی  باشید  اما   آنقدر شلوغ  و   شلخته هستید که سبب  کلافگی ام میشوید .    ترجیح می‌دهم  دیگر به وبلاگ بیان نیایم .  و از راحله نیز میخواهم  حتما  رمز مشترک ورود  و پسوورد را تغییر دهد .   و کمتر  چرت پرت بنویسد .    کمی خجالت بد نیست .     همه با هم  از پس  یک کاربر  بر نیامدید.   می‌دانید چرا ؟    چون  او بر سر جای حق نشسته بود و پشتش به یک استدلال صحیح  گرم بود .  نه آنکه کور کورانه مانند شما   حرفهای  عامه پسند بزند .    اعتراض  راحت است .   فکر چاره   زیباست .